kvista

(að), v.

1) to lop off cut the branches of (kvista lim, tré); þeir kvistuðu þar bál mikit, they cut wood for a large fire;

2) to cut down (kvista menn niðr sem hráviði).

* * *

að, [Ulf. qistjan = ἀπολλύναι], to branch out like a tree; sem hrátt hrís nær þat er í skógi kvistað, Fas. iii. 447; k. lim af tré, Stj. 401; þeir kvistuðu þar bál mikit, they cut (wood) for a large fire, Eb. 314: metaph. to cut down, ef hann kvistar af mér slíka vinina sem þú ert, Lv. 49; vera má at ek kvista einhvern yðar áðr en ek em felldr, Njarð. 344; kvista menn niðr sem hráviði, Karl. 155.